Kto poślubił Adelajda Sabaudzka'ego?

Ludwik VI Gruby (ur. 1 grudnia 1081 w Paryżu, zm. 1 sierpnia 1137 na zamku Bethisy) – Król Franków (Francji) w latach 1108-1137 (zapewne koronowany po raz pierwszy około 1101), następnie w 1108 w Orleanie; hrabia Vexin. Syn Filipa I z dynastii Kapetyngów.

Ludwik VI starał się o dobre stosunki z papieżami Kalikstem II, Gelazjuszem II i Innocentym II, mimo że przejściowo utrzymywał także relacje z antypapieżem Grzegorzem VIII. Nie udzielił poparcia cesarzowi Henrykowi V w jego ostrym konflikcie z papiestwem - przeciwnie poparł Kaliksta II, a cesarz w odwecie najechał Francję w 1124 roku.

Wykorzystywał rozsądnie rozwijające się szybko zakony (szczególnie zakon cystersów), do organizacji i usprawnienia administracji królewskiej. Dbał o powiększenie swej domeny, zajmując terytoria nieposłusznych wasali, hrabiów i kasztelanów. Ściślejsze podporządkowanie sobie wasalnych księstw i hrabstw było ułatwione przez zaangażowanie znacznej części baronów francuskich na zewnątrz kraju, a także wobec wyraźnego wzrostu zamożności królewskiego dworu. Spokój w państwie owocował dobrą pracą rzemieślników i chłopów. Znacznie wzrósł w królestwie areał gruntów uprawnych, dzięki intensyfikacji karczowania lasów i melioracji bagnistych terenów.

Głównym współpracownikiem i doradcą Ludwika VI pod koniec panowania był Suger, opat Saint-Denis w latach 1122-1151, późniejszy autor jego biografii: Gesta Ludovici Grossi regis. W okresie panowania Ludwika VI Grubego miał też miejsce znaczny wzrost świadomości i konsolidacji narodowej Francuzów spowodowany zagrożeniem ze strony Anglii, po zajęciu przez króla Anglii Henryka I w 1106 roku Normandii oraz w związku z kolejnymi krucjatami do Ziemi Świętej, w których rycerstwo francuskie brało liczny udział. Ludwik VI zmarł w 1137, a jego grób znajduje się w bazylice Saint-Denis.