Kto poślubił Augusta z Saksonii-Weimaru-Eisenach'ego?

Augusta Maria Ludwika Katarzyna z Saksonii-Weimaru-Eisenach (ur. 30 września 1811 w Weimarze, zm. 7 stycznia 1890 w Berlinie) – księżniczka saska, cesarzowa niemiecka i królowa Prus, córka wielkiego księcia Saksonii-Weimar-Eisenach Karola Fryderyka oraz wielkiej księżnej Marii Pawłownej, córki cara Rosji, Pawła I.

Jej ojciec był zamkniętym w sobie człowiekiem, którego jedyną pasją było czytanie baśni. Jej matka była z kolei określana przez Goethego jako „jedna z najbardziej znaczących kobiet swojego czasu”. Młoda Augusta otrzymała kompleksowe wykształcenie. Lekcje rysunku pobierała u nadwornego malarza Luisa Seidlera, a lekcje muzyki u kapelmistrza Johanna Nepomuka Hummla.

Wilhelm I Hohenzollern, urodzony jako Wilhelm Friedrich Ludwig von Preußen (ur. 22 marca 1797 w Berlinie, zm. 9 marca 1888 tamże) – regent, a w późniejszym czasie król Prus w latach 1861–1888 z dynastii Hohenzollernów, prezydent Związku Północnoniemieckiego w latach 1867–1871, a od 1871 cesarz niemiecki. Współtwórca II Rzeszy Niemieckiej. Wilhelm był drugim synem króla Fryderyka Wilhelma III Pruskiego i królowej Luizy z dynastii meklemburskiej.

Wilhelm I znany był powszechnie pod przydomkiem „księcia kartaczy” (Kartätschenprinz), jaki przylgnął do niego po stłumieniu powstania w Wielkim Księstwie Badenii w kwietniu 1848 oraz „białobrody” – w aluzji do średniowiecznego cesarza Fryderyka I Barbarossy – „rudobrodego”.

W latach 1858–1861 zastępował w sprawowaniu władzy swego chorego nerwowo brata, króla Fryderyka Wilhelma IV, w 1861 r. koronował się w Królewcu na króla Prus. Dziesięć lat później (18 stycznia 1871), po zwycięstwie Prus w wojnie z Francją, w podparyskim Wersalu obwołano go cesarzem niemieckim (wzniesiono wówczas okrzyk na cześć „cesarza Wilhelma”). Zmarł w „roku trzech cesarzy” (1888).