Kto poślubił Louis Philippe Ii, Duke Of Orléans'ego?

Ludwika Maria Adelajda de Bourbon (ur. 13 marca 1753, w Hôtel de Toulouse (Paryż) – zm. 23 czerwca 1821, w zamku w Ivry-sur-Seine) – córka i spadkobierczyni Ludwika, księcia Penthièvre, admirała Francji.

Urodziła się w Paryżu, w domu wybudowanym dla jej dziadka, Ludwika Aleksandra, hrabiego Tuluzy, nieślubnego syna króla Ludwika XIV. Wyrastała w różnych rezydencjach należących do jej ojca, najbogatszego człowieka we Francji. Przed ślubem z Ludwikiem Filipem Orleańskim nazywana była Mademoiselle d'Ivoy, później Mademoiselle de Penthièvre. W latach 1769–1785 była księżną Chartres, a od 1785 do śmierci - księżną Orleanu.

Swego czasu, po bezdzietnej śmierci jej brata Ludwika Aleksandra, była najbogatszą spadkobierczynią w całej Francji, ale jej małżeństwo nie było szczęśliwe. Od 25 lipca 1792 będąc w separacji z mężem, schroniła się razem ze swoim ojcem przed rewolucjonistami w Château de Bizy, w Normandii. Jej mąż znany jako Philippe Égalité albo "obywatel Égalité" został zgilotynowany 6 listopada 1793, a ją samą uwięziono. Podobny los spotkał jej córkę Adelajdę (potem uwolnioną, która udała do Szwajcarii a następnie do Niemiec) oraz jej synów Ludwika Filipa i Ludwika Karola. Uwolniono ją w 1794, zamieszkała w starej pensji i tam poznała miłość swojego życia - polityka Jacques-Marie Rouzeta, hrabiego Folmon. Obaj jej synowie zostali uwolnieni w 1796 i udali się na wygnanie do Stanów Zjednoczonych.

W 1816 kazała wybudować nową kaplicę w Dreux, na miejscu masowego grobu, do którego rewolucjoniści wrzucili ciała jej dziadków, rodziców i rodzeństwa. Zmarła w 1821, po długoletniej chorobie (miała raka piersi) i została pochowana w Dreux. Jej ukochany Rouzet zmarł rok wcześniej. Nie dożyła chwili, kiedy jej syn został królem Francuzów.