Kto poślubił Marie Adélaïde of Savoy'ego?

Marie Adélaïde of Savoy (6 December 1685 – 12 February 1712) was the wife of Louis, Dauphin of France, Duke of Burgundy. She was the eldest daughter of Victor Amadeus II, Duke of Savoy, and of Anne Marie d'Orléans. Her betrothal to the Duke of Burgundy in June 1696 was part of the Treaty of Turin, signed on 29 August 1696. She was the mother of the future King Louis XV. Styled as Duchess of Burgundy after her marriage, she became Dauphine of France upon the death of her father-in-law, Le Grand Dauphin, in 1711. She died of measles in 1712, followed by her husband a week later.

Ludwik de France, Mały Delfin (ur. 16 sierpnia 1682 w Wersalu, zm. 18 lutego 1712) – delfin Francji, książę Burgundii.

Ludwik urodził się jako najstarszy syn Ludwika, delfina Francji i Marii Anny Bawarskiej. Jego dziadkiem od strony ojca był Ludwik XIV, król Francji, a dziadkiem od strony matki – Ferdynand Maria, elektor Bawarii. Ludwik wychował się razem ze swoimi młodszymi braćmi; Filipem, księciem Andegawenii (późniejszym królem Hiszpanii) i Karolem, księciem Berry. Kiedy Ludwik miał 8 lat zmarła jego matka, a ojciec, mimo że bardzo popularny wśród poddanych, stronił od polityki, przebywając w zamku w Meudon razem ze swoją kochanką. Książę Burgundii był złym i aroganckim młodym człowiekiem, który nikogo się nie słuchał. Zmienił się dopiero pod wpływem swojego nauczyciela - bardzo religijnego i pobożnego arcybiskupa Cambrai, François Fénelona.

Na początku 1702 Ludwik XIV pozwolił 20-letniemu Ludwikowi brać udział w posiedzeniach rady królewskiej. W 1711 zmarł ojciec Ludwika, a książę Burgundii został nowym delfinem (następcą tronu). Aby uniknąć pomyłek zaczęto nazywać go Małym Delfinem. Ludwik znalazł się pod wpływem partii bigotów i został otoczony szczelnym kręgiem "przyjaciół" - znanych jako frakcja burgundzka (Fénélon, książę Beauvilliers, książę Chevreuse, książę Saint-Simon). Wszyscy ci arystokraci pragnęli wprowadzić reformy, które odebrałyby jak najwięcej uprawnień monarsze absolutystycznemu na rzecz ministrów i rady królewskiej. Głosili utopijną ideę monarchy kontrolowanego przez arystokrację (przedstawicieli ludu), władzy zdecentralizowanej i jak najrozleglejszych uprawnień przyznanych prowincjom. Stanowili opozycję dla Ludwika XIV, który ministrami mianował ludzi z ludu, czyli tzw. burżuazji. Książę Burgundii był pod tak wielkim wpływem frakcji, że gdyby został królem nie potrafiłby się przeciwstawić wprowadzeniu ich idei w życie.