Kto poślubił Patty Smyth'ego?

  • Richard Hell ożenił się z Patty Smyth w roku. Różnica wieku wynosiła 7 lata, 8 miesięcy i 24 dni.

    Małżeństwo zakończyło się w roku.

  • John McEnroe ożenił się z Patty Smyth roku . Patty Smyth miał 39 lat w dniu ślubu (39 lata, 9 miesięcy i 6 dni). John McEnroe miał 38 lat w dniu ślubu (38 lata, 1 miesięcy i 16 dni). Różnica wieku wynosiła 1 lata, 7 miesięcy i 21 dni.

Patty Smyth: Oś czasu stanu małżeństwa

Patty Smyth

Patty Smyth
urodzony
Opis do dodania wkrótce.
 
Wedding Rings

Richard Hell

Richard Hell
urodzony
Opis do dodania wkrótce.
 

Patty Smyth

Patty Smyth
 
Wedding Rings

John McEnroe

John McEnroe

John McEnroe (John Patrick McEnroe Jr., ur. 16 lutego 1959 w Wiesbaden) – amerykański tenisista, występujący na światowych kortach od 1978 do 2006 roku, klasyfikowany w rankingu ATP na 1. miejscu w grze pojedynczej (1980) i na 1. miejscu w grze podwójnej (1983); mistrz siedmiu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej (1979-1984), dziewięciu w grze podwójnej (1979-1992) i jednego w grze mieszanej (1977); zwycięzca ATP Finals 1978, 1983 i 1984 w grze pojedynczej oraz w latach 1978–1984 w grze podwójnej; pięciokrotny zdobywca Pucharu Davisa wraz z drużyną Stanów Zjednoczonych (1978-1992); finalista Pucharu Hopmana 1990 wraz z drużyną Stanów Zjednoczonych. Tenisista leworęczny z jednoręcznym bekhendem.

Do 2006 roku wygrał 77 turniejów ATP Tour w grze pojedynczej, 78 w grze podwójnej i 1 w grze mieszanej, co jest najwyższą łączną sumą wygranych zawodów w historii tenisa.

W sezonie 1984 wygrał 82 mecze singlowe, a przegrał 3, co daje mu najwyższy w dziejach procent wygranych spotkań w jednym roku kalendarzowym (96,5%).

W 1981, 1983 i 1984 nagradzany był tytułem Tenisisty Roku ATP i Mistrza Świata ITF.

Znany ze swojego wybuchowego charakteru; w czasie meczów wielokrotnie wszczynał kłótnie z sędziami, za co często karany był dyskwalifikacją. Do historii przeszedł jego okrzyk You cannot be serious, którego adresatem był jeden z arbitrów w czasie turnieju wimbledońskiego w 1981 roku. Taki tytuł nosi również autobiografia tenisisty, wydana w 2002 roku.

Jego największymi tenisowymi rywalami byli: Ivan Lendl (z którym rozegrał 36 profesjonalnych pojedynków), Jimmy Connors (34), Bjorn Borg (14), Stefan Edberg i Mats Wilander (po 13).

W 1999 został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Po zakończeniu kariery tenisowej pracował jako kapitan reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa. Obecnie jest komentatorem tenisowym; współpracuje ze stacją Eurosport w czasie turniejów wielkoszlemowych.

Od września 2017 pełni funkcję kapitana Drużyny Światowej w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lavera.

Czytaj więcej...