Kto poślubił Paolo I di Russia'ego?

Paolo I Petrovič Romanov (in russo Павел I Петрович Романов^?; San Pietroburgo, 1º ottobre 1754 – San Pietroburgo, 23 marzo 1801) è stato imperatore di Russia dal 1796 al 1801.

Era figlio della granduchessa e poi imperatrice Caterina II e dell'imperatore Pietro III. A dire il vero questa informazione è contestata dagli storici della Russia zarista, poiché molte fonti riportano il padre di Paolo I come il duca Sergej Saltykov; successivamente sarebbe stato riconosciuto in via ufficiale da Pietro III, proprio per avere un successore. Odiava la madre e viveva nel ricordo del padre, detronizzato dalla zarina e forse assassinato.

Benché Caterina nei suoi ultimi anni avesse progettato di non farlo ascendere al trono ritenendolo inadatto, ella morì prima di escludere Paolo dalla successione. Lo zar fu assassinato dopo soli quattro anni e mezzo di regno, da un gruppo di congiurati membri dell'entourage di corte di Caterina II, che consentirono (come desiderato dall'imperatrice) l'ascesa immediata del figlio primogenito di Paolo, Alessandro I.

Natalia Aleksiejewna, urodzona jako Wilhelmina Luisa von Hessen-Darmstadt (ur. 25 czerwca 1755 w Prenzlau, zm. 26 kwietnia 1776 w Sankt Petersburgu) – wielka księżna Rosji jako żona późniejszego cesarza Pawła Romanowa.

Była piątym dzieckiem landgrafa Ludwika IX i jego żony Henrietty Karoliny Wittelsbach. Była siostrą pruskiej królowej – Fryderyki Luizy z Hesji-Darmstadt i szwagierką króla Fryderyka Wilhelma II.

W czasie kiedy cesarzowa Katarzyna II poszukiwała żony dla swojego syna, przypomniano sobie o trzech niezamężnych córkach landgrafa Hesji. Wilhelmina oraz jej dwie siostry – Amelia i Ludwika zostały zaproszone do Rosji, a tam sam carewicz Paweł Romanow (późniejszy car Paweł I) wybrał Wilhelminę. Ich ślub odbył się 10 października 1773 roku. Wilhelmina najpierw przeszła na prawosławie i przyjęła imię Natalia Aleksiejewna Romanowa.

Paweł był bardzo zakochany w Natalii, która szybko pokazała swój dominujący charakter, i zaczęła powoli odsuwać go od jego kręgu przyjaciół. Początkowo Katarzyna i Natalia miały dobre relacje, ale szybko się popsuły. Wielka Księżna była bardzo liberalna, i wśród niej zaczął się zbierać krąg ludzi, podzielających jej poglądy i miłość do teatru. Kłóciły się o niechęć Natalii do nauki rosyjskiego i jej wystawny dwór.

Wilhelmina zakochała się w czarującym Andrzeju Razumowskim, przyjacielu carewicza Pawła, i rozpoczął się ich romans. Jednak na dworze odkryto ten romans i postanowiono odesłać Andrzeja z pałacu – wtedy carewicz Paweł (nieświadomy powodu odesłania) gorąco zaprotestował. W tym samym czasie Wilhelmina zaszła w ciążę, a caryca Katarzyna II – sama będąc niewierną żoną – nie dbała, czy jest to dziecko Andrzeja czy Pawła. Dla Katarzyny II ważny był fakt, że Wilhelmina urodzi następcę tronu Rosji, i tylko to dla niej się liczyło.

15 kwietnia 1776 odbył się niezwykle trudny i bolesny poród dziecka Wilhelminy. Dziecko było zbyt duże i Wilhelmina po prostu nie mogła wydać go na świat, a nadworni lekarze nie zdecydowali się na cesarskie cięcie. Kiedy dziecko wreszcie przyszło na świat, okazało się, że już nie żyje. Wilhelmina zmarła kilka dni później, a jej mąż bardzo boleśnie przeżył jej śmierć. Katarzyna II jednakże zmusiła go do szybkiego powtórnego ożenku; jego drugą żoną została Zofia Dorota Wirtemberska.