Kto poślubił Richard II van Engeland'ego?

Richard II (Bordeaux, 6 januari 1367 – kasteel Pontefract (Yorkshire), 14 februari 1400) was koning van Engeland van 1377 tot 1399. Hij was de jongste en enige overlevende zoon van Eduard van Woodstock en Johanna van Kent en kleinzoon van Eduard III.

Anne de Bohême, née le 11 mai 1366 à Prague et morte le 7 juin 1394 à Richmond, est une des filles de Charles IV, empereur du Saint-Empire romain germanique, et d'Élisabeth de Poméranie. Elle est reine d'Angleterre par son mariage avec le roi Richard II. Anne est promise dès la mort de son père en 1378 au roi d'Angleterre, mais la perspective d'une alliance avec le Saint-Empire romain germanique qui ne fournit pas de véritables avantages et la nécessité pour Richard II d'acquitter une somme importante d'argent pour obtenir la main d'une princesse de Bohême qui n'apporte même pas de dot rendent le mariage extrêmement impopulaire en Angleterre.

Si elle est initialement accueillie avec scepticisme par la population anglaise en 1382, Anne de Bohême parvient à gagner l'affection de son pays d'adoption, grâce à ses multiples intercessions auprès de son époux afin qu'il use de clémence. La reine apporte en outre en Angleterre la mode de Bohême et contribue à la diffusion à la cour de Richard II d'un cérémonial jusque-là inexistant. Bien qu'elle ne donne aucun enfant à son époux, elle est sincèrement pleurée par ce dernier à sa mort prématurée de la peste en 1394, ainsi que par le peuple et les chroniqueurs qui lui étaient auparavant hostiles et qui ont finalement pris l'habitude de la surnommer la « Bonne reine Anne ».

Izabela Valois (fr. Isabella de Valois), (ur. 9 listopada 1389 w Paryżu, zm. 13 września 1409) – księżniczka francuska, córka króla Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej. Królowa Anglii w latach 1396–1400.

Urodziła się w Paryżu, jej rodzeństwo to między innymi: Jan de Touraine i Karol VII Walezjusz. Jej młodsza siostra – Katarzyna de Valois poślubiła później króla Anglii – Henryka V.

31 października 1396, by przypieczętować pokój francusko-angielski, 6-letnia Izabela poślubiła starszego od niej o 22 lata, owdowiałego króla Ryszarda II. Małżeństwo nie zostało skonsumowane z powodu młodego wieku panny młodej. Izabela zamieszkała w Wallingford Castle, ponieważ Ryszard pojechał na wyprawę do Irlandii. Po powrocie do Anglii został w sierpniu 1399 pojmany, a w lutym 1400 zamordowany. Izabela na rozkaz nowego króla – Henryka IV musiała opuścić Windsor i przenieść się do Sunninghill.

Henryk IV nie wiedział, co począć z tą 10-letnią królową-wdową. Ale że była córką króla Francji wymyślił, że poślubi jego 12-letniego syna, również Henryka (przyszłego króla Henryka V Lancastera). Izabela jednak stanowczo odmówiła, pogrążyła się w żałobie po Ryszardzie i na prośby Henryka nie odpowiadała. Ostatecznie postanowiła wrócić do Francji. Henryk, zostawszy królem w 1413 r. jako Henryk V, rozkazał ekshumować ciało Ryszarda II i pochować je z pełnymi honorami w opactwie westminsterskim. Ostatecznie poślubił francuską królewnę, tyle że inną. Była to młodsza siostra Izabeli, Katarzyna (1401–1438), a stało się to w 1420 r., w wyniku traktatu w Troyes zawartego z matką sióstr, królową Izabelą Bawarską, zastępującej swojego męża, szalonego króla Karola.

Izabela ponownie wyszła za mąż w wieku lat 16, 29 czerwca 1406, za swojego kuzyna – Karola, księcia Orleanu, wtedy niespełna 12-letniego. Zmarła w połogu mając lat 19, pozostawiając jedyną córkę:

• Joannę Orleańską (ur. 1409, w Blois, zm. 1432, w Angers), od 1424 żonę Jana II d’Alençon.