Kto poślubił Anna czerska'ego?

Anna (ur. ok. 1270, zm. po 13 lipca 1324) – księżniczka mazowiecka (czerska), księżna raciborska z dynastii Piastów.

Była córką Konrada II czerskiego i Jadwigi, córki księcia legnickiego Bolesława Rogatki. Między 1289 a 1290 wyszła za mąż za Przemysława raciborskiego. Owdowiała 7 maja 1306. Gdy jej syn Leszek dorósł do przejęcia władzy w księstwie, przeniosła się najprawdopodobniej do Wodzisławia, gdzie za przyzwoleniem syna zamieszkała wraz z córką, prawdopodobnie Konstancją. Po śmierci została pochowana w Raciborzu, przypuszczalnie w kościele Dominikanów lub klasztorze Dominikanek.

Przemysław (Przemko, Przemysł) raciborski (ur. między 1258 a 1268, zm. 7 maja 1306) – książę raciborski w latach 1290–1306.

Przemysław był najmłodszym synem księcia opolsko-raciborskiego Władysława i Eufemii Odonicówny. Od śmierci ojca w 1281 lub 1282 został współrządcą brata Mieszka w dzielnicy z głównymi grodami w Cieszynie, Oświęcimiu i Raciborzu. Pod koniec lat 80. Przemko razem z braćmi (z wyjątkiem Bolka) wsparli walczącego z Henrykiem IV Prawym biskupa wrocławskiego Tomasza II Zarembę. Poparcie biskupa nie przyniosło im żadnych korzyści, w dodatku duża część księstwa uległa zniszczeniu.

W 1290 doszło do podziału księstwa między braci, w wyniku czego Przemysław został władcą raciborskim. Jedną z pierwszych decyzji młodego księcia było znalezienie sobie małżonki. Wybranką Przemysława została córka władcy Czerska Konrada II, Anna. Rok później bracia księcia raciborskiego Bolko i Mieszko złożyli hołd lenny władcy czeskiemu Wacławowi II (trzeci brat Kazimierz był jego lennikiem od 1289). Nie wiadomo, czy również Przemysław uznał się wtedy za lennika, jest to jednak bardzo prawdopodobne. W polityce wewnętrznej książę raciborski zapisał się w historii dwoma wydarzeniami: nadaniem w 1299 praw miejskich Raciborzowi oraz ufundowaniem tamże klasztoru Dominikanek.

Przemysław zmarł 7 maja 1306 i został pochowany w klasztorze św. Jakuba w Raciborzu. Pozostawił po sobie jednego syna Leszka, który odziedziczył po nim całość dziedzictwa (z wyjątkiem Wodzisławia Śląskiego, który został oddany jako oprawa wdowia Annie), oraz dwie lub trzy córki: Annę (żonę Mikołaja II księcia opawskiego), Eufemię (przeoryszę w klasztorze dominikanek) i być może także Konstancję.