Kto poślubił Elżbieta Oettingen'ego?

Elżbieta Oettingen (zm. 3 kwietnia 1409 w Wiedniu) – margrabina morawska.

Elżbieta była córką hrabiego Albrechta Oettingen. W 1366 lub 1367 poślubiła margrabiego morawskiego Jana Henryka Luksemburskiego. Małżonkowie byli ze sobą spokrewnieni w czwartym stopniu. Papież Urban V udzielił dyspensy od tej przeszkody 15 sierpnia 1367. Elżbieta była ostatnią (czwartą lub piątą) żoną Jana Henryka. Małżeństwo okazało się bezdzietne.

Dwa swoje dzieła ofiarował Elżbiecie Jan ze Środy. Jednym z nich był przekład Żywota św. Hieronima.

Jan Henryk Luksemburski (ur. 12 lutego 1322, zm. 12 listopada 1375) – książę Karyntii, margrabia morawski. Najmłodszy syn Jana Luksemburskiego i Elżbiety, brat cesarza Karola IV Luksemburskiego.

W wieku pięciu lat został wysłany do Karyntii jako narzeczony, a od 1329 mąż Małgorzaty Maultasch (1318–1369), córki Henryka Karynckiego. W 1349 na wniosek żony małżeństwo zostało unieważnione z powodu rzekomej impotencji męża. W 1349 Karol IV Luksemburski nadał Janowi Henrykowi Morawy w lenno pod warunkiem, że jego potomkowie nie będą pretendować do czeskiego tronu, dopóki będą żyć potomkowie Karola IV. Okres panowania Jana Henryka oznaczał dla Moraw czas stabilności i rozwoju.

Jan Henryk był czterokrotnie lub pięciokrotnie żonaty. Po rozwodzie z Małgorzatą Maultasch ożenił się w latach 1349–1350 z Małgorzatą opawską (?-1363), córką Mikołaja II opawskiego. Zapewne w 1363 związał się z Elżbietą cieszyńską, która jest traktowana jako żona lub konkubina Jana Henryka. Jego trzecią (czwartą) żoną została w 1364 Małgorzata (1346–14 listopada 1366), córka Albrechta II Kulawego, wdowa po Meinhardzie III. Po raz czwarty (piąty) ożenił się w 1366 z Elżbietą Oettingen.

Jan Henryk miał ślubne dzieci tylko z drugiego małżeństwa:

• Katarzyna (ur. w lutym 1353, zm. przed 17 lipca 1378),
• Jodok z Moraw (ur. w październiku 1351, zm. 18 stycznia 1411),
• Jan Sobiesław Luksemburski (ur. 1352–1355, zm. 12 października 1394),
• Prokop (ur. 1354–1355, zm. 24 września 1405),
• Elżbieta (zm. 20 listopada 1400),
• Anna (zm. przed 1405).

Miał także nieślubnych synów: Jana, proboszcza wyszehradzkiego (ur. ok. 1345, zm. 1370) oraz nieznanego z imienia (ur. 1359).