Kto poślubił جين الثالثة ملكة نافارا'ego?

خوانا الثالثة أو جوان أو جان (16 نوفمبر 1528 - 9 يونيو 1572) كانت ملكة نافارا الحاكمة وكونتيسة ودوقة عدد من أراضي المجاورة، هي ابنة هنري الثاني ملك نافارا ومارغريت دي أنغولم شقيقة فرانسوا الأول ملك فرنسا، تزوجت مرتين أولا أجبرت على الزواج من غيوم دوق يوليش-كليفز-بيرغ شقيق الأصغر لـ آن الزوجة الرابعة لهنري الثامن ملك إنجلترا ولكن تم فسخ لاحقا، ثم تزوجت من أنتوني دي بوربون، دوق فاندوم وأنجبت له في المستقبل هنري الثالث والرابع، ملك نافارا وفرنسا.

كانت شخصية بارزة في حروب فرنسا الدينية بحيث كانت الزعيمة الروحية والسياسية لـ حركة الهوغونوتيون، بعد تحولها في 1560 إلى المذهب الكالفينية، رغم أنها كانت محايدة نسيبة في الحروب الدينية الأولى والثانية، ولكن في الحرب الثالثة هربت إلى لا روشيل تزعمت الحركة بحكم الأمر الواقع، وبعد التفاوض على الصلح تم ترتيب الزواج لابنها البكر من ابنة كاثرين دي ميديشي مارغريت؛ ولكن توفيت بعد ذلك بفترة وجيزة في باريس.

Wilhelm V av G/Jülich och Wilhelm III av C/Kleve, tillnamn "den rike", född 22 juli 1516, död 5 januari 1592, hertig av Jülich-Kleve-Berg, greve av Mark, Ravensberg och Ravenstein, furste av Köln 1539-92.

Antoni de Bourbon-Vendôme, fr. Antoine de Bourbon, duc de Vendôme (ur. 22 kwietnia 1518, zm. 17 listopada 1562) – głowa rodu Burbonów w latach 1537–1562, król Nawarry w latach 1555–1562.

Urodził się w La Fère, w Pikardii (Francja), jako najstarszy syn Karola IV, księcia Vendôme (1489–1537), i jego żony Franciszki d’Alençon (zm. 1550). Jego młodszym bratem był Ludwik I, książę Condé i Karol, arcybiskup Rouen i kardynał.

20 października 1548, w Moulins poślubił Joannę d’Albret, córkę króla Henryka II d’Albret i królowej Małgorzaty d’Angoulême. W 1555 zmarł teść Antoniego i Joanna została królową Nawarry, a Antoni przez to małżeństwo został nie tylko królem, lecz także hrabią Foix, Bigorre, Armagnac i Périgord oraz wicehrabią Béarn. Królestwo Nawarry od 1512 było okupowane przez Hiszpanię, a Antoni próbował uzyskać niepodległość dla Nawarry. Był gotowy do poświęcenia wszystkiego, aby osiągnąć swój cel. Nie był człowiekiem religijnym i zmieniał wyznanie kilka razy. Jego nawrócenie się na katolicyzm poróżniło go z żoną. Antoni miał też romans z Louise de la Béraudièrede l’Isle Rouhet (1530–po 1586), nazywaną la belle Rouhet, z którą miał syna:

• Karola III, arcybiskupa Rouen (1554–1610).

Brat Antoniego – Ludwik był przywódcą partii hugenotów (francuskich protestantów) i większość swojego życia spędził walcząc z królem Francji. Katarzyna Medycejska, królowa-regentka podczas małoletności króla Karola IX w 1561 nadała Antoniemu tytuł naczelnego generała Francji. Wtedy w 1562 jego żona pozwoliła Hugenotom przejąć kaplicę Vendôme i kościoły w mieście. Antoni zagroził, że odeśle ją do zakonu, a ona skryła się w Béarn.

Antoni był próżny i miał chwiejny charakter. Często rozczarowywał swoich zwolenników, był manipulowany przez swoich zwierzchników i wykorzystywany przez doradców. Poprowadził oblężenie Rouen i został tam śmiertelnie ranny 3 lub 13 listopada 1562. Zmarł kilka dni później w Les Andelys, Eure.