Kto poślubił Mechthild of the Palatinate'ego?

Mechthild of the Palatinate (1418–1482) was a princess and major patroness of the literary arts in the 15th century.

Born to Ludwig III, Elector Palatine and Matilda of Savoy, she was married by the age of 15 to Ludwig I, Count of Württemberg-Urach. Five children came out of the marriage, but by age 31 she became a widow. She was remarried two years later to the Archduke Albert VI of Austria. After he died in 1463, she retired to her court at Rottenburg am Neckar. This court became a center of flourishing literary culture up until her death.

Some of the literary artists who she supported showed their appreciation for her through the dedication of literary works. After their initial meeting in 1460, Niklas van Wyle dedicated four of his translations to her.

Amongst many things, she was also known as a bibliophile. Jakob Püterich von Reichertshausen wrote a poem for her called Letter of Honor. In the poem, he lists and compares all the books that he and she had collected in their individual libraries. She had sent him a list of 94 of her books in advance of this poems creation for his use. Many of those in her possession, he had not even heard of before.

In collaboration with her son, Count Eberhard the Bearded of Württemberg, who was married to an Italian princess of the Gonzaga family, Barbara Gonzaga, she founded the University of Freiburg, in Freiburg im Breisgau, in 1457. She later co-founded the humanistic University of Tübingen in 1477.

She died on 22 August 1482 and was buried at the Charterhouse of Güterstein.

Luis I (n. antes del 31 de octubre de 1412-Urach, 23/24? de septiembre de 1450) fue conde de Wurtemberg desde 1419 hasta 1450.​ Era hijo del conde Everardo IV y Enriqueta de Montbéliard.

Después de la muerte de su padre el conde Everardo IV, él y su hermano Ulrico V quedaron bajo una regencia de 1419 a 1426. Además de su madre Enriqueta de Montbéliard, esta tutela fue ejercida por funcionarios, los llamados Regentschaftsrat (Consejo de Regencia).

Después de llegar a la mayoría de edad, reinó en Wurtemberg desde 1426, primero en solitario y luego, a partir de 1433, junto con su hermano Ulrico V. Luis se casó con Matilde del Palatinado. La boda se celebró el 21 de octubre de 1436 en Stuttgart. Después de la boda de Ulrico con Margarita de Cléveris, los dos hermanos se pusieron de acuerdo en repartir Wurtemberg. Al principio para un periodo de cuatro años de duración. Pero finalmente fue una división permanente por medio del tratado de Nürtingen, firmado el 23 de enero de 1442.​

Luis recibió la parte de Urach con los territorios en el sur y el oeste del condado, incluyendo los territorios en Alsacia. Después de que muriera Enriqueta de Montbéliard en 1444, Luis obtuvo también Montbéliard. Luis convirtió Urach en su residencia e implementó una política activa para fortalecer los monasterios en su ámbito de poder.​

Intentó también alinear Wurtemberg con las dinastías Wittelsbach y Habsburgo. Por ejemplo, apoyó al duque Alberto VI de Austria en su lucha contra la Antigua Confederación Suiza.

Murió en 1450 a consecuencia de la peste.

Albrecht VI Habsburg, zwany Albrechtem Hojnym i Albrechtem Rozrzutnym (ur. 18 grudnia 1418 w Wiedniu, zm. 2 grudnia 1463 w Wiedniu) – książę Austrii. Był młodszym synem Ernesta Żelaznego. Jego ojciec był księciem Styrii i zmarł w 1424. Jego o trzy lata starszy brat Fryderyk V to późniejszy cesarz Niemiec.

Ziemie rodowe Habsburgów były za jego czasów podzielone na trzy niezależne od siebie części. Albrecht V Habsburg (późniejszy król Niemiec Albrecht II) panował nad rejonem Austrii „nad i pod Anizą”, Ernest Żelazny nad Styrią a Fryderyk IV Habsburg nad Tyrolem i Austrią Przednią. Gdy Albrecht VI miał 6 lat, zmarł jego ojciec Ernest Żelazny, a 21 lat, gdy zmarli w tym samym roku: Albrecht V i Fryderyk IV.

Po śmierci ojca, wraz z bratem, znalazł się pod opieką swojego wuja Fryderyka IV. Opieka wygasła, gdy osiągnął pełnoletniość w 1436. Zawarł wówczas z bratem umowę, zgodnie z którą mieli wspólnie rządzić Styrią. Do tego jednak nie doszło, ponieważ jego brat Fryderyk V objął rządy nad Styrią samodzielnie.

Głową rodu Habsburgów był w tym czasie (do 1439) książę Albrecht V, który w 1438 został wybrany królem Niemiec i cesarzem. Zmarł rok później w trakcie wojny z Turcją, pozostawiając syna, Władysława V Pogrobowca. W tym samym roku zmarł też Fryderyk IV Habsburg, pozostawiając syna, Zygmunta.

Książę Styrii Fryderyk V został wówczas głową dynastii i przejął opiekę nad Władysławem oraz Zygmuntem. 6 kwietnia 1440 został też wybrany we Frankfurcie na króla Niemiec, jako Fryderyk III. W 1446 tyrolskie stany wymusiły na nim zwolnienie Zygmunta spod opieki, tak by mógł samodzielnie rządzić Tyrolem. Fryderyk V nie dopuszczał Zygmunta do władzy, ponieważ chciał utrzymać w swoim ręku Tyrol, który przynosił mu liczne dochody. Szlachta tyrolska dążyła natomiast do osadzenia Zygmunta na tronie sądząc, iż będąc w młodym wieku i nie posiadając doświadczenia politycznego nie będzie ograniczał jej przywilejów, zachowując wdzięczność za udzielone poparcie.

Zygmunt przejął rządy tylko nad Tyrolem, mimo iż po ojcu powinien objąć również Austrię Przednią. Fryderyk V nadał ją jednak Albrechtowi VI. Dopiero wówczas Albrecht VI rozpoczął samodzielne rządy. W 1452, mając 34 lata, ożenił się z Matyldą von der Pfalz. Założył także uniwersytet we Fryburgu.

Po śmierci Władysława Pogrobowca doszło w 1457 do otwartego konfliktu między Albrechtem VI a jego bratem Fryderykiem V o panowanie nad rejonem Austrii zwanym „nad i pod Anizą”. Albrecht uważał siebie za następcę Władysława i przybrał tytuł władcy Austrii „nad i pod Anizą”. Jego brat Fryderyk, będący cesarzem, odrzucił jego pretensje, ale Albrecht, nie zważając na to, od 1458 mianował się władcą Austrii nad Anizą (Górnej Austrii). Po skutecznym oblężeniu brata Fryderyka i jego rodziny w wiedeńskim zamku w 1462 został także panem Austrii pod Anizą, czyli Dolnej Austrii.

Spór z bratem uwidocznił się w pełni w czasie wojny badeńsko-palatynackiej o arcybiskupstwo Moguncji. Brał w niej udział także Ulryk V Wirtemberski. Albrecht VI opowiedział się po stronie przeciwników cesarza. Wojna zakończyła się zwycięstwem cesarza w bitwie pod Seckenheim 30 czerwca 1462.

Albrecht VI zmarł nagle 2 grudnia 1463, mając 45 lat. Jego niespodziewana śmierć pomogła cesarzowi Fryderykowi w walce o panowanie nad całością habsburskich ziem tylko tymczasowo. Nowo wybrany węgierski król Maciej Korwin zdobył Styrię i Dolną Austrię. W 1485 opanował także Wiedeń, dokąd przeniósł stolicę swojego państwa. Fryderyk zmarł w 1493 – 30 lat po Albrechcie VI.