Kto poślubił Piotr I Okrutny'ego?

Piotr I Okrutny, hiszp. Pedro I el Cruel (ur. 30 sierpnia 1334 w Burgos w Kastylii, zm. 23 marca 1369 w Montiel we Francji) – król Kastylii i Leónu w latach 1350–1369. Zwany był także Sprawiedliwym lub Egzekutorem Prawa.

Był synem króla Alfonsa XI i Marii Portugalskiej.

Jego kochanką była szlachcianka María de Padilla. Ich związek trwał co najmniej od 1352 roku. Jednak pod wpływem matki i możnowładców na czele z ministrem i faworytem królowej Janem Alfonsem Albuquerque zgodził się na poślubienie Blanki de Burbon. Nie kochał jednak żony i nakazał jej uwięzienie. Stopniowo uwolnił się od dominacji matki, ale tym większy wpływ zdobyła na niego kochanka. Pod jej wpływem zwrócił się przeciwko Albuquerque.

Podczas jego panowania doszło do wybuchu wojny domowej. Na rozkaz królowej matki stracona została Eleonora de Guzman, kochanka zmarłego króla i ojca Piotra - Alfonsa XI. Synowie zamordowanej Eleonory: Henryk i Fadryk Alfons Trastámara, przy poparciu Albuquerque, zbuntowali się przeciwko królowi Piotrowi, który jednak szybko pokonał buntowników. Schronili się oni w Aragonii, gdzie uzyskali poparcie króla Piotra IV Aragońskiego. Wybuchła tzw. wojna Dwóch Piotrów, która z niewielkim natężeniem toczyła się do 1365, kiedy to wewnętrzny konflikt hiszpański przez zaangażowanie sił francuskich i angielskich stał się częścią Wojny Stuletniej. Po stronie króla walczyły wojska angielskie Edwarda, słynnego Czarnego Księcia, syna Edwarda III, zaś po stronie przywódcy opozycji Henryka Trastamara walczyły oddziały francuskie pod dowództwem Bertranda du Guesclin. W wojnie tej król cieszył się poparciem kupców i mieszczan oraz mniejszości żydowskiej, jego przeciwnicy zyskali poparcie większości możnowładców i szlachty.

Wojska Piotra Okrutnego, przy wybitnej pomocy słynnych wówczas angielskich łuczników, pokonały wojska Henryka pod Nájera (1367), lecz nie był to koniec konfliktu. Wyczerpująca wojna zmusiła obie strony do poszukiwania radykalnego rozwiązania konfliktu – podczas układów odbywających się osobiście między adwersarzami zamkniętymi w jednym namiocie w pobliżu zamku Montiel Henryk zamordował Piotra i jako zwycięzca opuścił żywy miejsce spotkania, tym samym torując sobie drogę do objęcia tronu.

Przydomek „Okrutny” nadali mu jego przeciwnicy, zwracając uwagę na fakt licznych zabójstw, jakich się dopuścił w celu utrzymania u władzy. Np. kazał zamęczyć na śmierć swego poborcę podatkowego Samuela Halevi w 1361. Zarzucali mu również niemoralność i nadmierne uleganie złym wpływom, głównie matki i kochanki.

Jego apologeci nazywali go natomiast „Egzekutor Prawa” (El Justiciero), dla podkreślenia faktu, że na śmierć skazywał tylko tych, którzy łamali prawo i nie respektowali praw innych, a w obronę brał tych, którzy większych praw do tej pory nie mieli, jak mieszczan czy Żydów.

Juana de Castro (died 21 August 1374) was queen consort of the Kingdom of Castile, as the second wife of King Peter of Castile.

María Díaz de Padilla (c. 1334 –Seville, July 1361) was the mistress of King Peter of Castile, whom he posthumously recognised as his wife.

Blanka de Bourbon (ur. 1339, zm. 1361 w Medina-Sidonia) – najstarsza córka Piotra de Bourbon i jego żony Izabelli de Valois (córki Karola de Valois).

3 czerwca 1353, w wieku 13 lat, Blanka wyszła za mąż za króla Kastylii i Leónu - Piotra I Okrutnego. Król w tym czasie utrzymywał romans ze szlachcianką Maríą de Padilla, z którą miał już dwójkę dzieci (córka Beatrycze urodziła się w marcu 1353). Dwa dni po ślubie Piotr I odjechał do swojej kochanki.

Matka Piotra I, Maria Portugalska, współczując Blance zabrała ją do Tordesillas, a następnie do Medina del Campo. Niedługo potem, niewątpliwie na rozkaz króla, królowa została uwięziona w Arévalo, a następnie na zamku w Toledo.

W 1354 roku król postanowił poślubić szlachciankę Juanę de Castro. W tym celu biskupi Ávila i Salamanki oświadczyli, że małżeństwo Piotra z Blanką było nieważne. Król poślubił Juanę w kwietniu 1354 w miejscowości Cuéllar.

Na początku kolejnego roku w związku z tym wydarzeniem legat papieski rozpoczął w Toledo proces ekskomunikacyjny przeciwko królowi.

W 1355 roku Blankę przeniesiono do Sigüenzy. W 1360 lub 1361 przeniesiono ją ponownie do zamku Medina-Sidonia. Zamek ten położony pośród jałowych ziem służył już kiedyś Piotrowi - tam kazał uwięzić, a potem zamordować kochankę swego ojca, Eleonorę de Guzmán.

Blanka została zamordowana w 1361 roku, w wieku 25 lat. Według różnych źródeł została otruta lub zabita przez kusznika Juana Péreza de Rebolledo (po tym jak strażnik królowej odmówił jej otrucia). Pochowano ją w kościele p.w. św. Franciszka w Jerez de la Frontera.

Piotr Okrutny przeżył Blankę o osiem lat, został zamordowany przez swojego przyrodniego brata Henryka, który przejął tron Kastylii.