Kto poślubił Ugedej'ego?

Ugedej (ur. 1186, zm. 11 grudnia 1241) – trzeci syn Czyngis-chana, władca imperium mongolskiego od 1229.

Za życia ojca był jednym z dowódców armii mongolskiej, dowodził kampanią na terenie dzisiejszego Uzbekistanu i zdobył Urgencz. Został wybrany drugim Wielkim Chanem mongolskim na kurułtaju w 1229 roku. Został wyznaczony na to stanowisko przez ojca prawdopodobnie w 1219. Był kompromisowym kandydatem wobec kłótni dwóch starszych braci Dżocziego i Czagataja. Był niewątpliwie najbardziej zrównoważonym, rozumnym i inteligentnym ze wszystkich braci, choć daleko mu było do energii ojca. O jego skromności świadczy fakt, iż długo wzbraniał się przed przyjęciem godności wielkiego chana.

Władał państwem obejmującym m.in. Mongolię i północne Chiny. Założył stolicę w Karakorum, ściągając z całego imperium rzemieślników i artystów. Stała siedziba umożliwiła wielkiemu chanowi stworzenie odpowiedniej kancelarii państwowej, w której mieściły się biura obsługiwane przez ludzi władających najważniejszymi wówczas językami i pismami: chińskim, tybetańskim, perskim i ujgurskim. Zorganizowanie administracji państwowej zapewniło ludności poszanowanie prawa, spokój i bezpieczeństwo. Opierał się na licznych doradcach, z których najważniejszym był chiński minister na dworze chana – Yelü Chucai. Wielką zasługą Ugedeja było stworzenie na głównych szlakach komunikacyjnych imperium systemu regularnej służby kuriersko-pocztowej ze stacjami wymiany koni i obsługi oraz rozległy system pomocy dla ubogich poddanych. Przeprowadził wielki program budowy studni na obszarach stepowych i półpustynnych, co stało się błogosławieństwem dla wielu okolic. Przypuszczalnie za jego rządów powstała większa część pierwszej mongolskiej kroniki historycznej „Tajna historia Mongołów”.

Ugedej nie zajmował się jedynie sprawami wewnętrznymi. Za jego panowania Mongołowie podbili w 1234 cesarstwo Jin Dżurdżenów oraz Iran. Zorganizowali wielką wyprawę na Zachód, która dała początek wieloletniej kampanii wojennej w Europie. Efektem było podbicie i podporządkowanie prawie całej Rusi, a także atak na Polskę (bitwa pod Legnicą) i Królestwo Węgier w 1241 roku. Kampanię przerwała niespodziewana śmierć w Karakorum wielkiego chana w momencie, gdy czołówki mongolskich zwiadowców podchodziły już pod Wiedeń.

Toreguene Catum (Töregene Khatun; m. 1246) foi grã catum e regente do Império Mongol , com a morte de seu marido Oguedai Cã em 1241 até a eleição de seu filho mais velho Guiuque Cã em 1246.

Möge Khatun (died 1242), was a princess of the Bakrin tribe and concubine of Genghis Khan. After the Khan’s death, Möge became a wife of Genghis' son, Ögedei Khan. She was briefly regent in 1241.

According to the historian Juvayni, "she was given to Genghis Khan by a chief of the Bakrin tribe, and he loved her very much." Ögedei also favored her, and she accompanied him on hunting expeditions. In 1241, after the death of Ögedei Khan, power briefly passed into her hands. By the spring of 1242, however, Töregene Khatun had assumed complete power as regent with the support of Chagatai and her sons with the title Great Khatun and replaced the ministers of Ögödei with her own. Historian Timothy May has argued that Töregene waited until the death of Möge Khatun and Ögedei's first wife Boraqchin before revealing her true intentions with the regency.

Möge Khatun did not have any children.